Dania, kraina watt, morenowych krajobrazów i wydm. Te ostatnie stanowią niemalże stały element duńskiego wybrzeża, poza paroma wyjątkami. Szerokie piaszczyste plaże i wydmy to krajobraz, w którym z pewnością można sie zakochać. Krajobraz, który zachęca do długich spacerów brzegiem morza i wsłuchiwanie się w krzyk mew i szum fal. Stwarza okazję do cieszenia oka słońcem, które to raz ukazuje się innym razem chowa pod taflą morza. Poznaj z nami Rubjerg Knude Fyr
Rubjerg Knude to ogrom piasku, pustynny klimat pośród nordyckich krajobrazów. Jedna z największych wydm w Danii, która nie rozczaruje Was widokiem z jej szczytu. Natomiast Rubjerg Knude Fyr to latarnia częściowo zatopiona w piaskowym morzu. Latarnię wybudowano w roku 1899, a jej światło po raz pierwszy rozbłysło w 1900 roku i widoczne było na odległość 42 km. Do oświetlenia latarni używano wtedy gazu z wybudowanej obok gazowni. Z czasem stanęła też obok kafejka. Ze względu na ogromne wędrówki piasku latarnię jak i znajdujące sie w pracowniczych lokalach muzeum zamknięto w 1968 roku.
Latarnię otwarto ponownie w 2016 roku dla zwiedzających i to jedyne co dziś możemy podziwiać. Latarnia 22 października 2019 roku odbyła podróż w głąb wydmy, by zapobiec osunięciu się jej w otchłań morską. Przesunięcie tej ważącej 700 ton konstrukcji ma wydłużyć jej żywotność o kolejne 40 lat. Pozostałe budynki pochłonął piasek, a jedyne co nam po nich pozostało to archiwalne zdjęcia.
Rubjerg Knude jest jedną z największych duńskich wydm
Jak dostać się do Rubjerg Knude
Na zwiedzanie tej pięknej wydmy musicie się wybrać na półwysep jutlandzki, a dokładnie na jego północno-zachodnie wybrzeże. Skrywa ono o wiele więcej niż tylko Rugbjerg Knude Fyr. By wejść na szczyt trzeba się miejscami napracować, gdyż stopy zapadają się w piasku, ale napewno warto!
Najlepszym środkiem transportu jest oczywiście samochód. Jeśli takim nie podróżujemy to można dostać się tam podmiejskim autobusem linii 71, wyjeżdżającego z miasta Løkken.
Po więcej szczegółów zajrzyjcie na Movitapp.com
Życzymy miłej wspinaczki! Iga i Ania
Tekst: Iga Faurholt Jensen
Zostaw komentarz